Bir “mekan” şiiri
Gökhan Öztürk
1. BÖLÜM
İstanbul’da üç gündür yağmur yağıyor
Ama gökten akan suyla
Toprağa karışan su bir değil
Bu şehrin mutsuzluğu kaplıyor her yanı
Ağlamaklı oluyor sokaklar
Şehir mi mutsuz peki
Yoksa insanlar mı
Gördüğünde şaşırmadığın
O gri havanın sebebi
Trafik değil mi yoksa ?
Fersah fersah bilen her yeri
Taksici, şaşıyor
Şurada bir SOKAK peydah oluvermiş
Diğerlerine sığmayan ÇOCUKLARI
Bu sokağa koymuşlar
Adı da : “Adalet Sokak”
Devam edecek …
2.683 okunma
05 Şubat 2009, 02:55 tarihinde.
Cevaben…
Çelişik bir karmaşada
Sözcüklerin ne önemi kalır
Ne önemi kalır zamanın
Ya da zamansızlığın…
Ben ha şiir yazmışım canım istemiş
Ha uzun uzadıya destan döktürmüşüm
Yaşamanın derdine düşmüş;
Ayakta kalmanın,
Onursuz yaşamamanın
Onursuz mücadelesini verirken
Hani “dünyanın öbür ucunda
Bir haksızlık yapıldığında
Öfkeden titre[YE]MEdiğim”
Yaşamım,
Geçip giderken…
Ben ha yirmidört saatimi “uğur”da harcamışım,
Ha sırtüstü yatmışım,
Ha onu bile yapmamışım…
Ne önemi var ki ?
Bu da “mekan” şiirinin sıradaki bölümü olsun mu