Anasayfalale devri çocukları
Zelin Artuğ
‘şarabî’ Kategorisi için Arşiv
Zelin Artuğ
Yol arkadaşım
Zelin Artuğ
Onu ilk gördüğümde yumak gibiydi. Kendinden büyük bir ayıcık kapıp gitmiştim onu görmeye. Ayı Adem ! N’oldu acaba Adem’e ? Yumağın adını Gökhan koydular. Gözleri ile adı çok uyumluydu o sıralar. Büyüdükçe göklerden inip daha bir ırmaklara, denizlere karıştı bakışları. O benim yol arkadaşım. Yazının tamamını okuyun »
mujika ve yağmur
Zelin Artuğ
Düş kurmak istiyorum. Deniz kıyısında tek katlı bir ev. Evin girişinde camekandan bir odacık. Küpe çiçekleri yerleştirilmiş cam önlerine. Ama bir de oturma yeri var cam kıyısında. Ambalaj sandıklarının üzerine çiçekli basmadan yüzleri olan minderler atılmış, yumuşacık bir köşe yapılmış. Küçük bir kız çocuğu. Burnunu cama dayamış, sağanak halinde yağan yağmuru seyrediyor. Yağmur, camekanın her yanında. Küpe çiçeklerine ulaşamıyor. Küçük kıza ulaşamıyor. Yazının tamamını okuyun »