AnasayfaBir delinin kara kaplı defteri
Zelin Artuğ
Bir defter buldum yolda. Kara kaplı, yıpranmış bir defter. Biri düşürmüş mü? Yoksa atmış mı yola, bilemedim. Etrafta kimsecikler yoktu. Aldım defteri, yürüdüm. Yol kıyısında bir bank gördüm, oturdum. Düşüren ya da attığına pişman olan biri dönüp defterini arar diye beklerken okudum biraz defterde yazılanları. Akıllı bir delinin kaleminden çıkmış gibiydi satırlar.
…
Bendeniz, yürek!… Onların adi (L) düzenlerinin kurbanı!.. Yeri geldi kırıldım, parçalandım; yeri geldi soğudum, buz bağladım; yeri geldi cayır cayır yandım.. işkencelerden işkence beğendim işte böyle! Akıl ve vicdan da bedene az çektirmediler! Bizler; akıl, vicdan ve yürek olarak bedenimize hiç gün yüzü gösterememiş olmanın sıkıntısı, üzüntüsü, kızgınlığı, kırgınlığı, bunaltısı, bunalımı içindeyiz.